Begin 2018 nodigde mijn hartsvriendin me uit. "Een yogalesje? Probeer het eens", zei ze...

Ik dacht, oké, ik zal eens meegaan.

De yogales vond plaats in een kerk aan de rand van Nederland en België, een overvolle kerk met yogamatten, ik dacht, tja, dat zal het niet zijn maar allé ik heb het dan toch eens geprobeerd.

Voor ik het goed en wel besefte stond ik op die yogamat, in verschillende poses, en werd ik ineens de fluisteringen van m'n lichaam gewaar. 

Sommige houdingen waren heerlijk, andere heel uitdagend, beetje uit mijn comfort. 

Ik was niet bezig met m'n todo-lijstjes, gedachten en met wat of hoe de andere mensen het deden. 

Ik had m'n focus op m'n lichaam en op m'n ademhaling. 

Bewijzen of over m'n grens gaan was nergens voor nodig. 

Het gaf me een heel bijzondere rust in mijn hoofd. 

Op die yogamat in die yogales stond ik even op pauze.

​